ETTER
Die kleine vieze onzichtbare, ziekmakende monsterlijke etter heeft op luttele weken tijd ons leven grondig veranderd. De basterd beheerst 24/7, vermomd als breaking news, ons doen en laten.
Europa, straffer nog, bijna de ganse wereld, viel stil. Het ene na het andere land trok er de stekker uit. Plots was er nog één ding belangrijk; onze gezondheid. Dat was alweer effe geleden.
We waren met zen alles immers druk bezig geweest met plannen, uitbreiden, kopen, hollen, activeren, stimuleren, boeken, brainstormen, denken, bouwen, beleggen en investeren, optimaliseren, saneren,… En nog zo veel meer.
Social media werd plots overspoeld met gezondheidstips & tricks. Gezond eten, lichaam en geest verzorgen,… Het staat nu bovenaan de agenda.
We zijn bang en kwetteren en twitteren, roepen en tieren er met zijn allen op los. We willen gevoelens, emoties, angst en frustraties uiten.
STILTE
Was het mijn professionele trots? Mij ego?
Als Rewilding lifestyle coach verwachtte ik van mezelf met één of andere rots in de branding achtige uitspraak mensen een hart onder de riem te steken. Ik probeerde met een opbeurende, positieve, sterke en immuniteit versterkende boodschap uit mijn kot te komen (No worries Maggie, ik bleef ondertussen in mijn kot) Maar het bleef stil. Héél stil. Rustgevend stil. Ik was in de eerste plaat bezig met…mezelf.
Ondertussen had mijn innerlijk stem de tijd gekregen om het aan mezelf glashelder te verwoorden:
“Als wat je te zeggen hebt niets positiever opbrengt dan zwijgen, hou het dan stil”.
Tijd zat dus om na te denken. En nog meer na te denken.
Ik viel terug op drie dingen, mijn clan (naaste familie), de stilte en…mijn natuurinstinct. Niet alleen ikzelf werd stil. Alles werd stil, De voetstappen van wandelende mensen weerklonken luider dan de stilstaande wagens. Het geluid van overvliegende ganzen zorgde nergens voor geluidsoverlast. De stilte was niet oorverdovend, wel inspirerend rustgevend.
HERONTDEK (Je Natuurinstinct)
Hoewel deze toestand ons behoorlijk wat leed en misserie brengt in allerlei vormen (geestelijk, mentaal, financieel, economisch, maatschappelijk,…) wordt het, tenminste dat hoop ik, een wel héél leerrijke periode.
We mogen dan wel denken dat wij een enorm geëvolueerde soort zijn, maar de voorbije weken hebben aangetoond dat we niet eens zo heel diep vanbinnen nog steeds met de zelfde dingen begaan zijn als onze voorouders de jager-verzamelaars:
- Eten
- Drinken
- Onderdak
- Liefde en vriendschap (tribe)
Wat denk jij, zou ik er toiletpapier aan toe voegen? Ook ‘sporten’ krijgt vandaag het aura van basisbehoefte. Daar zetten we nog wel eens een boompje over op.
Het stemt me optimistisch te zien dat we met zijn alle veerkrachtiger zijn dan we onszelf misschien wel voorstelden. Gedwongen/uitgenodigd door de opgelegde maatregelen (her)ontdekken we als maatschappij veel dingen:
- Te voet gaan en fietsen…
- (Moes)tuinieren…
- Tijd en liefde steken in je volgende maaltijd…
- Zelf dingen maken…
- Spelen met de kinderen…
- De waarde van een vriendelijke groet, een kus en omhelzing…
- De ongekende hoekjes van je eigen buurt verkennen…
- De kracht van de lente, van de stilte, van muziek,…
- De creativiteit en de voordelen van het telewerken…
- …
NON-ACTIEF
Ook onze coaching activiteiten, workshops, events en teambuildings zijn op dit moment herleid tot…0.
Op vele vlakken is dit best wel een héél zware dobber en af en toe durft dat ambetante stemmetje dat we allemaal wel eens horen in ons hoofd horen brullen, zelfs suggereren de handdoek in de ring te gooien.
Gelukkig is er dan telkens weer één of andere boodschap vanuit een gekende of ongekende hoek, die stelt moed en kracht te hebben geput uit ons boek, blogposts of workshops en coachings. Dank daarvoor!
DROOM
Waar de volgende weken en maanden ons zullen brengen weet ik niet. Uiteraard zijn slimme mensen nu al enorm hard aan het nadenken over de heropleving van de economie zodra dat kan. Terecht. Maar noem me een dromer. Ik droom dat het nooit meer business as usual wordt.
Ik droom dat het beter wordt. Dat we de lessen en ervaringen mee nemen in onze rugzak en ons niet als gekken opnieuw in de stilgelegde ratrace storten. Dat wat we ondertussen herontdekt hebben, niet met het badwater gaan weggooien.
Ik droom dat de stilte die we nu herontdekken ook na de storm een plaats krijgt en dat we ze ook dan leren waarderen als een krachtig, inspirerend en mooi iets.
Die kleine vieze vuile etter, heb ik de voorbij dagen al ettelijke pijlen therapeutisch én ritueel door de kop gejaagd.
Love, peace en een wilde groet,
Bert
Ps: Mijn lifestyle tip? Je lijf en geest verzorgen, doe het niet alleen om je immuniteit te boosten’. Doe ook en vooral uit dankbaarheid voor wat je lijf en geest je dag na dag bieden.
Recente commentaren